[zaloguj się]
[pdf]

OBLUBIONY (2) part praet pass pf

oblubiony (1), oblubion (1).

Oba o jasne.

Fleksja
sg
f Aoblubioną
pl
G oblubionych
inne formy
sg N m - oblubion

sg N m (praed) oblubion (1). ◊ [f A oblubioną.] ◊ pl G oblubionych (1).

Sł stp s.v. oblubić, Cn, Linde brak.

1. Poślubiony [komu] (1): Iozeff/ odpowiedziál [. ..] niepodobno/ abych tako roſkoſſneé/ tako wielebné/ tako ſwięté dziewicy byl oblubion. OpecŻyw 5v.
2. Wybrany, obdarzony szczególnymi względami (1):

oblubiony komu [= przez kogo] (1): nam ieſt potrzebá wiedzieć/ co ieſt Duch ſwięty [...] Cżego niſkąd inąd ogárnąć nie możemy/ iedno z iegoż ſámego Boſkiego nádchnienia/ á s ſwiádectwá piſmá ſwiętego ktore on ſamże przez vſtá ludzi Pánu Bogu oblubionych/ ſzyroce obiáwił. RejPos 140v.

a. [W funkcji rzeczownika: „oblubiona” ‘oblubienica’ [czyja]: Krol [...] zezwolił do niego y z Pánią ſwą przyiecháć/ á iego mu oblubioną przyprowádzić. HistFort G7.]

Synonimy: 1. obiecany, poślubiony; 2.a. miłośnica, »panna młoda«, przyjaciołka.

Cf OBLUBIĆ, OBLUBIENICA

DDJ