« Poprzednie hasło: POŁARKUSZOWY | Następne hasło: [POŁATANY] » |
POŁATAĆ (3) vb pf
o prawdopodobnie jasne (tak w po-); pierwsze a pochylone, drugie jasne.
Fleksja
inf | połåtać |
---|
praet | ||
---|---|---|
pl | ||
3 | m pers | połåtali |
conditionalis | ||
---|---|---|
pl | ||
3 | m pers | by połåtali |
inf połåtać (1). ◊ [praet 3 pl m pers połåtali.] ◊ con 3 pl m pers by połåtali (1). ◊ part praet act połåtåwszy (1).
Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w.
Znaczenia
Naprawić przez uzupełnienie zniszczonego materiału kawałkiem nowego [w tym: czego (2), aliquid (1)] (3): Iednák choć ſtráći [handlarz]/ choć ſzkutę rozbije/ [...] Przedſię on mowi/ ſtráćiwſzy nábędę. Y nie zániecha połatawſzy ſzkuty Tey ſwoiey buty. KlonFlis D4v.
Przen (2):
a) Odnieść korzyść (2): a status zasię posłali [Francuzi] Nauarreo takisz Exercitum, cum ys mandatis aby Hetmani constantia et animi fortitudine laceratam gentis perfidiam improborum existimationem połatali. ActReg 182.
Zwrot: »połatać swej rzeczy« (1): ODpráwuy brácie liſty/ co rychley do pánow/ [...] Bo y ty rychley możeſz/ połatáć ſwey rzecży. RejZwierz 100v.
b) [Poprawić, usunąć trochę błędów: iákoż tego doznawamy v niektorey bráciey/ v ktorey tylko połatáli zabobonow y báłwochwálſtwá Antykryſtowego: ále wiele ieſzcże iego wymyſłow zoſtáwili y śćirpieli GilPos 53.]
Synonim: naprawić.
Formacje współrdzenne cf ŁATAĆ.
Cf [POŁATANY]
KO