[zaloguj się]
[pdf]

POŁOMIĆ (6) vb pf

Pierwsze o jasne; -ło- (1) Mącz, -łó- (1) Strum.

Fleksja
inf połomić
praet
sg
3 m połomił
f połomiła

inf połomić (1). ◊ fut 3 sg połomi (2). ◊ praet 3 sg m połomił (2). f połomiła (1).

Sł stp notuje, Cn brak, Linde bez cytatu.

Połamać, pokruszyć na kawałki (4) : Confringo, Połomić Mącz 135d.

połomić co (3): Pátrzże co wicher cżyni/ gdy ſie wzgorę kręći/ Y drzewinę połomi/ y wodę pomąći. RejWiz 150; Gdyż o nim z dawná Prorok nápiſał/ iż on y trzćiny ſkrzywioney nie połomi/ á páźdzyorká zápalonego nie zágáśi. RejPos 244v; Strum G3.

Przen: Zwyciężyć w walce, pobić [kogo] (2): PRZEMYSL, lub LESKO PIRWSZY/ Moráwczyki zgromił: Woyſká z pniakow ſtáwiwſzy/ fortelnie/ połomił. KlonKr wstęp A2v; Wołoſzyn Bukowiną zdrádną go [Jana Olbrachta] połomił. KlonKr wstęp A4.

Synonimy cf POŁAMAĆ.

Formacje współrdzenne cf ŁAMAĆ.

Cf POŁOMIENIE, POŁOMIONY

LWil