[zaloguj się]
[pdf]

POMILCZEĆ (11) vb pf

o jasne; inf z tekstów nie oznaczających é.

Fleksja
inf pomilczeć
praet
sg
3 f pomilczała
imperativus
sg pl
2 pomilcz pomilczcie, pomilczycie

inf pomilczeć (3). ◊ praet 3 sg f pomilczała (1). ◊ imp 2 sg pomilcz (2). ◊ 2 pl pomilczcie (1), [pomilczycie]. ◊ part praet act pomilczåwszy (4).

Sł stp, Cn notuje, Linde bez cytatu.

1. Umilknąć; silere Vulg (6): Oni ſie z iey rády śmiali/ A boiaźń iey przypiſáli: Rzekąc/ máłá ſie to boiſz: Ine ptaki niepokoiſz. Iáſkołká więc pomilcżáłá BierEz N; A ty káż Poſle pomilczecz Iż też będą drudzy ſłyſſecz RejKup ee3v, ee3v; Pomilcżćie przed oblicżem Páná Bogá/ boć iuż bliſki ieſt dzień Páńſki/ iż nágothował Pan offiárę/ poſwięćił wezwáne ſwoie. Leop Soph 1/7; Potym trębácżom y bębennikom/ takież wſzytkim pomilcżeć kazano/ á Dziekan Mencki/ głoſem wielkim ná ſtolcu ſthoiąc oſławił Maximilianá BielKron 330v, 329v; [Namileyſzy wſzytci zucżłiwoſcyą pomiłcżicze oto páni náſzá nawiętſza pánná Mária mátká boża ieſt tu JanKoszŻyw G7v; Date ſilentium. Pomiltzćie. TerentMatKęt O8; SądParysa [A2]; trudno ieſt tego dowieſć Iżby kto wypráwił powieſć Gdzie ieſt ſſemránie y też giełk [...] Przeto pokornie prośimy Byſćie pomilczeć raczyli a poſluchać tey náſſey gry KorczRozm E].
2. Spędzić jakiś czas, milcząc (5): Krol pomilcżawſzy/ rzecż do nich vcżynił KochSz A4; [IZeś mnie ná to wſádźił poważnymi ſłowy/ A nie daſz mi pomilczeć Gośćiu wártogłowy. ZbylPRozm C2].
Zwrot: »pomilczeć mało, trochę« (2:2): Wſzak wież iż to rzecz wyadoma Iż prawda rzadko mieſzcze ma. Pomilcz malo tak czy radzę I iacz potem niezawadzę. RejKup d8; Skotnicki [...] pomilcżawſzy trochę/ rzecże záś GórnDworz S7; A oná pomilczawſzy máło/ Znowu mówić poczęłá KochTr 20; WerGośc 248.

Formacje współrdzenne cf MILCZEĆ.

Cſ POMILCZENIE

DDJ