[zaloguj się]
[pdf]

ROZTARGIWAĆ (2) vb impf

o oraz pierwsze a jasne.

Fleksja
indicativus
praes
sg pl
3 roztargiwå roztargiwają
imperativus
pl
1 roztargiwåjmy

praes 3 sg roztargiwå (1). ◊ 3 pl roztargiwają (1). ◊ [imp 1 pl roztargiwåjmy. ◊ part praes act roztargiwając.]

Sł stp, Cn brak, Linde XVI (jeden z niżej notowanych przykładów) – XVII w. s.v. roztargać.

Rozdzierać [w tym: co (1)] (2): [Rzekli [żołnierze] tedy miedzy ſobą/ niedziélmy (marg) nieroſtargywáimy abo niekráimy (–) iéy [sukni Jezusa]/ ale puśćmy lós onię/ czyią má być MurzNT Ioann 19/24.]
[Zwrot: »roztargiwać na sobie odzienie«: iż gdy Chriſtus odpowiedział że ieſt ſynem Bożym/ [Kajfasz] roſtárgywáiąc ná ſobie odzienie rzekł: [...] BudArt H6v.]
Przen: Niszczyć, niweczyć (2): [gdyż żadna rzecz ták bárzo zgody ludzkiéy nie roſtárgywa/ iáko niewdźięczność. SenekaGórn 193 (Linde s.v. roztargać).]

W przeciwstawieniu: »stanawiać ... roztargiwać« (1): A barzo ſię z weſelem takowi w przyaćielſtwach kocháyą y towarzyſtwo miełuyą/ ktore cżęſtokroć yednegoż dnia ſtanawiayą y zaś roſtargiwayą. KwiatKsiąż C4.

Szereg: »roztargiwać i rozdzielać« (1): Lecż z drugiey ſtrony Duch wilka onego piekielnego Antychryſtá/ roſtárgiwa/ y rozdziela/ y wſzelkiey nieſtwornośći przycżyną ieſt SkarJedn 19.

Synonimy: rozdzierać, rozszarpować.

Formacje współrdzenne cf TARGAĆ.

Cf ROZTARGIWANIE

ALKa