[zaloguj się]
[pdf]

PONISZCZON (3) part praet pass pf

poniszczon (2), poniszczony (1).

Teksty nie oznaczają ó; pierwsze o prawdopodobnie jasne (tak w po-).

Fleksja
sg
mNponiszczon
pl
N subst poniszczon(e)

sg m N (praed) poniszczon (2). ◊ pl N subst poniszczon(e) (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Zniszczony, unicestwiony (zwykle o wielu) (3):
Szereg: »poniszczony, popalony« (1): [Bóg] Puśćił grad ná ich bydłá y ſą poniſſcżone/ Oſiádłośći wſſytki ich ognyem popalone [Et tradidit grandini iumenta eorum, et possessionem eorum igni Vulg Ps 77/48]. LubPs S.
a. O ludziach (2): SNadz ták złemu dorádziłá złoſć iego/ [...] áby ſie ſam wſobie kochał przepomniawſſy bogá ktorego on obráziwſſy bywa z ſwemi wyſtępki poniſſczon RejPs 53.

poniszczon u kogo, u czego (1): RejPos 201v cf W połączeniu szeregowym.

W połączeniu szeregowym (1): v ſwiátá thego omylnego/ y v Páná ſwoiego ták dobrotliwego/ záwżdy muśiſz być zelżon/ poniſzcżon/ á w niwecż obrocon. RejPos 201v.

b. [O prawach: Odebrany [komu]: Prawa nam są poniszczone AktaSejmikPozn 1590/112.]

Synonimy: spustoszony, wygładzony, wytracony.

Cf PONISZCZYĆ

MN