[zaloguj się]
[pdf]

POPARCIE (1) sb n

o oraz a jasne; e z tekstu nie oznaczającego é.

Fleksja
sg
G poparciå
A poparci(e
L poparciu

sg G poparciå. ◊ [A poparci(e). ◊ L poparciu.]

Sł stp, Cn brak, Linde XVII – XVIII w. s.v. 2. poprzeć.

1. Działanie na rzecz czego [czego]: ſzukałem y vżywałem dróg rozmáitych do popárćia rzeczy/ áż y do obrázy. JanNKar A2v.
[Zwrot: »iść w poparciu« = popierać: Zaczym nie mógł J.K.M. iść w poparciu dalszym przed się wzięcia swego dla rozproszenia od nawałności ludzi i okrętów AktaSejmikPozn 1600 /215.]
2. [Zatarg:
Zwrot: »między sobą poparcie czynić«: Iuż/ práwi/ żadnego nád ſiebie nie chciał śćirpieć/ Ceſarz godnieyſzego y pirwſzego/ álbo Pompeius ſobie rownego/ obádwá między ſobą popárcie á krwáwe woyny cżynili/ ktoryby s nich miał być Ceſárzem. GilPos 175v.
Szereg: »poparcie a krwawa wojna«: GilPos 175v cf Zwrot.]

Synonimy: 1. pomoc; 2. spor, zatarga.

Cf 1. POPRZEĆ

MN