POSZANOWAĆ (1) vb pf i [impf]
Oba o prawdopodobnie jasne (tak w po- oraz szanować); oba a jasne.
Fleksja
inf |
poszanować |
indicativus |
fut
|
|
sg |
1 |
poszanowåm |
imperativus |
|
pl |
1 |
poszanujmy |
[inf poszanować. ◊ praes 1 sg poszanowåm. ◊ fut 1 sg poszanuję. ◊ 2 sg poszanujesz. ◊ 3 pl poszanują.] ◊ imp 1 pl poszanujmy.
Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu.
1.
[Obdarzyć (obdarzać) kogoś szacunkiem, poważaniem:
Poſzánowam/ Arno, veneror, honore afficio, magnifacio. Volck Sss3v.
poszanować kogo w czym: Othuſz iako ynſzym ſzwiętym męzom nyefolgowal anÿ gich chczial wgich nyewynnoſczÿ{ach} poſzanowacz ArgWykład 40/113.
Iron. [kogo czym]: cżego ieſli mi powoli nie wyznaſz/ tedy wiedz że ćię ćiągnienim ſkoſztuię [...]: cżego nie doydęli ćiągnienim/ y palenim ćię nie poſzánuię: byś mi też pod rękámi vmrzeć miał. HistFort O8v.
W przen:
Zwrot: »ludzkich uszu poszanować«: zdáło mi ſie tą rázą nieco pofolgować: Godźiło ſie y ludzkich vſzu poſzánowáć. ŁaszczRecepta 106.]
2.
Docenić coś, dobrze, właściwie potraktować [czego]:
Nákoniec poſzánuymy y pożytkow ſwych w tey mierze/ ktore z Ruſkich kráiow/ iáko z obſitey śpiżárnie mamy VotSzl B3v.
[Przen: któremu [żywotowi] vſłużyć [bogactwa] przedſię nie mogą/ gdy go y ná ieden dzień przedłużyć nie mogą v kryſu przyſzłego/ nie poſzánuie áni dniá iednego/ nie pofolguie ſmierć bogátemu GilPos 283v.]
a. [Ostrożnie się obejść z czymś: roſtropnieſz ono wybieray coś vlał/ ábyś form niepokaźił/ [...] zwłaſzcżá gdy maſz w nie powtore lać/ ábowiem gdy ich poſzánuieſz/ możeſz wnie wiele kroć odlewać. SienHerb 603b.]
Synonimy: 1. poczcić, uważyć.
Formacje współrdzenne cf SZANOWAĆ.
Cf POSZANOWANIE, POSZANOWANY
AL