« Poprzednie hasło: [POCZCIC] | Następne hasło: POCZCIĆ SIĘ » |
POCZCIĆ (16) vb pf
poczcić (14), poćcić (1), potczcić [zapis: pod-] (1), [potcić, potczyć]; poćcić Calag; potczcić SkarJedn.
o jasne.
inf | poczcić |
---|
praet | ||||
---|---|---|---|---|
sg | pl | |||
2 | m | poczciłeś | m pers | |
3 | m | poczcił | m pers | poczcili |
f | poczciła | m an |
imperativus | |
---|---|
pl | |
2 | poczcicie |
conditionalis | ||||
---|---|---|---|---|
sg | pl | |||
2 | f | byś poczciła | m an | |
3 | m | by poczcił | m pers | by poczcili |
f | by poczciła | m an |
inf poczcić (5). ◊ fut 3 sg poczci (1). ◊ 3 pl poczczą (1). ◊ praet 2 sg m poczciłeś (1). ◊ 3 sg m poczcił (1). f poczciła (1). ◊ 3 pl m pers poczcili (2). ◊ imp 2 pl poczcicie (1). ◊ con 2 sg f byś poczciła (1). ◊ 3 sg m by poczcił (1). [f by poczciła.] ◊ 3 pl m pers by poczcili (1).
Sł stp: poczcić, poćcić, potcić, Cn: poczcić, Linde XVII w.: poczcić, poćcić.
- Okazać cześć, uhonorować
(16)
- Przen (1)
poczcić czym, [kim (= jaką godnością)] (9): Ieden z vcżniow tym go [Ksanta] pocżćił/ Ná obiadgo ochotnie prośił. BierEz C3; GórnDworz I8, K8v; ModrzBaz 44; SkarJedn 116; OLbrychćie/ [...] niémam nie godnégo/ Czymbych ćię poczćić miał Páná ſwoiégo PudłFr 14; RybGęśli D3; [gdy ſtolicá Biſkupſtwá Alexándryiſkiego bez páſterzá zoſtáłá: Heráklius Ceſarz tym go doſtoieńſtwem potcżył SkarŻyw 93; kogo wielkim księdzem potczyć, traktowali. StryjPocząt 422; BzowRóż 45]. Cf Zwrot.
Ze zdaniem dopełnieniowym (1): Cżáſem pocżcżą Burmiſtrzá/ iż pług iego przodkiemWyieżdża na Páńſzcżyznę KlonWor 15; [Hetman Rzymſki tyśiąc Kámerinow [...] pocżćił tym/ áby teyże wolnośći vżywáli/ ktorey y Rzymiánie. PlutBBud O3v].
Synonimy: pochwalić, uszanować, uważyć, uwielbić.
Formacje współrdzenne cf 1. CZCIĆ.
Cf POCZCZONY
AW, ZCh