« Poprzednie hasło: POSZCZĘŚCIENIE | Następne hasło: POSZCZĘŚLIWIAĆ » |
POSZCZĘŚCIONY (1) part praet pass pf
poszczęściony (1), [poszcześciony].
Teksty nie oznaczają ó oraz é; pierwsze o prawdopodobnie jasne (tak w po-).
sg | |||||
---|---|---|---|---|---|
m | N | poszczęściony | n | N | poszcześcion(e) |
pl | ||
---|---|---|
N | subst | poszczęścion(e) |
sg m N poszczęściony. ◊ [n N poszcześcion(e). ◊ pl N subst poszczęścion(e).]
Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. s.v. poszczęścić.
[poszczęściony na kim: thak bedze ſlovo moię ktore wynydze ſ vſth moych non revertetur ⟨ad me⟩ vacuum nyewroczyſze zaſze kv mnÿe proſne/ sed faciet quaecumque volui alye vczyny czomkoly chczal et prosperabitur in his, ad quae misi illud/ a poſzczeſzczone bedze na thych/ kv ktorymem ÿe poſlal TomZbrudzPeryk Is 55/11.
Cf POSZCZĘŚCIĆ
AL