[zaloguj się]
[pdf]

POSZLAKOWAĆ (2) vb pf

poszlakować (1), poślakować (1); poszlakować KochPs; poślakować GórnDworz.

Oba o oraz pierwsze a jasne.

Fleksja
praet
sg
3 m poszlakowåł
impersonalis
praet poszlakowåno
con by poszlakowåno

praet 3 sg m poszlakowåł (1). ◊ impers [praet poszlakowåno.] ◊ con by poszlakowåno (1).

Sł stp brak, Cn: poszlakować, poślakować s.v. pośladować kogo, Linde XVII – XVIII w.: poszlakować, poślakować.

1. Wyśledzić, wypatrzyć; consequi vestigiis Cn [kogo, co] (2): Ná morzu śćiéſzki twoie/ ná wodách drogi: Ale nie poſzlákował żaden twéy nogi KochPs 114; [Sam [smok] ſtánął ná brzegu morſkim/ wypátruiąc ieſliżby ktory chciał oczy ſwoie wynieść do tey morſkiey gwiazdy [...]. Co gdy ktorego poſzlákował [!] [...] BzowRóż A3].

poszlakować w czym (1): pocżni około tego mowić/ iáko Dworzánin ma poſtępowáć/ áby go w táiemney miłośći nie poſlákowano. GórnDworz Ddv.

2. [Zarzucić fałsz [kogo w czym]: y w tym ćię też poſzlákowano/ że ty miáſto tego co nápiſano/ właſną krwią/ ábo/ przez kreẃ właſną odmieniaſz piſząc: przez krew właſnégo. ŁaszczRecepta 64.
Zwrot: »w fałszu poszlakować«: Wtymże ćiebie we dwu fałſzách poſzlákowano ŁaszczRecepta 63.]

Synonimy: 1. dojźrzeć, poszukać, pośledzić, wypatrzyć, wyśledzić; 2. zadać.

Formacje współrdzenne cf SZLAKOWAĆ.

Cf POSZLAKOWANIE

AL