Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: POTARGNIENIE

Następne hasło: POTARGNIONY »

POTARGNION (2) part praet pass pf

potargnion (1), potargniony (1).

Teksty nie oznaczają ó; pierwsze o prawdopodobnie jasne (tak w po-); a jasne.

Fleksja

sg
m	N	potargniony, potargnion

pl
A	subst	potargnion(e)

sg m N [(attrib) potargniony], (praed) potargnion (1). ◊ pl A subst potargnion(e) (1).

Sł stp s.v. potargnąć, Cn, Linde brak.

Znaczenia

1. Przyciągnięty; przen (1)
- a) Nawrócony dzięki lasce bożej (1)
- b) [Skłoniony do czegoś]
2. Przykryty siecią (1)

1. Przyciągnięty; przen (1):

a) Nawrócony dzięki lasce bożej [k czemu] (1): Aż záſię Pan Bog poda kiedy tákiey drogi/ Ze ieſzcże k chwale iego cżłowiecżek vbogi/ Będę mogł być potárgnion zá przeyrzeniem iego HistLan F5v.

b) [Skłoniony do czegoś [czym]: Vżył Vliſses trudnośći y niebeſpiecżnośći ná morzu [...]/ vżył Stryy W.M. potárgniony chućią pobożną [...] ná morzu [tj. który wyprawił się w podróż morską z powodów religijnych] BazHist 350.]

2. Przykryty siecią (1):

Wyrażenie: »potargniony siecią« (1): łácno y ptaki potárgnione śiećią chytrze záſádzoną dławić CzechEp 99.

Cf POTARGNĄĆ

KW, ZCh