[zaloguj się]
[pdf]

POTERAĆ (1) vb pf

poterać, [potyrać].

o jasne; e prawdopodobnie pochylone (tak w terać); a jasne (błędne znakowanie).

Fleksja
inf potyrać
praet
pl
3 m pers potyrali

[inf potyrać. ◊ praet 3 pl m pers potyrali.] ◊ part praet act potéråwszy.

Sł stp, Cn brak, Linde XVII - XVIII w.

Stracić, zmarnować [co]:

[Wpołączeniu szeregowym: dla tego niéma to bydź twoié/ iż tego przedáć niemożeſz/ potyrać niemożeſz/ odmienić w gorſzé/ ábo w lepſzé niemożeſz SenekaGórn 343.]

Wyrażenie: »wszy(s)tko poterać«: Boć teraz wiele tákich/ Ożenić ſie zdole/ Wnet wſzyſtko poterawſzy/ zbieży ná Podole. PaxLiz B4; [Iáko ów co ná lichwę dáie/ nie vpomina ſie tym dłużnikóm długu/ o których ma wiadomość/ iż wſzytko ſwé potyrali SenekaGórn 261].

Synonimy: poniszczyć, zniszczyć.

Formacje współrdzenne cf TERAĆ.

KW