Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: POTOPION

Następne hasło: POTOPOWY »

POTOPIONY (2) part praet pass pf

Teksty nie oznaczają ó; pierwsze i drugie o prawdopodobnie jasne (tak w potopić).

Fleksja

sg
n	N	potopiono

pl
N	m pers	potopion(e)
G		potopionych

sg n N (praed) potopiono (1). ◊ pl [N m pers potopion(e).] ◊ G potopionych (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Znaczenia

Pozbawiony życia przez utopienie (o wielu) (2)

Pozbawiony życia przez utopienie (o wielu); submersus Vulg (2): Y pátrzyli ná trupy nieprzyiaćioł ſwoich potopionych/ ktore morze ná brzeg wymiátáło y wielbili mocną rękę Boſką. (marg) Vtopiony Pháráo zwoyſkiem. (–) SkarŻyw 481; [Electi principes eius submersi sunt (potopyone) in mari rubro [Vulg Ex 15/4]. Glosy III nr 102/212].

W porównaniu (1): a drudzi ſamy yęly ſye topycz wDvnayv zwielkie^go ſtrachv tak yako pharaonowo woyſko bilo potopyono. LibLeg 10/147.

Synonimy: pogrążony, potonęły, utoniony, utopiony, zatopiony.

Cf POTOPIĆ