[zaloguj się]
[pdf]

POWABIENIE (4) sb n

o oraz pierwsze e jasne, a pochylone; tekst nie oznacza -é.

Fleksja
sg
N powåbieni(e)
I powåbieni(e)m

sg N powåbieni(e) (2). ◊ I powåbieni(e)m (2).

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w. s.v. powabić.

Zachęta, nakłonienie, pobudzenie, wyzwanie, sprowokowanie; acclamatio, provocatio Mącz (4): Acclamatio, Záwołánie/ Wezwánie Powabienie/ Szczwánie. Mącz 55c.
a. Wyzwanie na pojedynek (3): Provocatio, Powabienie/ pozwánie. Mącz 505b.
Wyrażenie przyimkowe: »za powabieniem« (2): Provocatione certare, Zá powabieniem ſie s kim potikáć. Mącz 505b.

~ za powabieniem czyim [= kto powabia] (1): Ex provocatione interfecit eum, Zábił go zá yego powabieniem. Mącz 505b. ~

Synonimy: namowa, namowienie; a. pozwanie, wyzwanie.

Cf POWABIĆ

MN