« Poprzednie hasło: POŻESTWO | Następne hasło: POŻEŻNY » |
POŻEŻCA (1) sb m
Pierwsze o jasne, drugie pochylone; w pożeżca e z tekstów nie oznaczających ó oraz é.
sg | pl | |
---|---|---|
N | pożeżca | pożeżce |
[sg N pożeżca.] ◊ pl N pożeżce.
Sł stp: pożożca, Cn brak, Linde XVII w.: pożożca.
W połączeniach szeregowych: Na duchowny ſąd prziiſluſayą ſądzicz [...] oty ktorziſie vcziekayą pod obronę do Koſcziolow Abo do kliaftorow, vymvyącz ty ktorych pravo niedopvſcza bronicz Koſcziolovi, to ieſt noczny ſkodniczy wzbozv, y gruntow abo rol [...] Pozeſcze a ktorzy gwalczą koſczielne volnoſczi. ComCrac 20; [[czasu walki nie wszystko czynić można] Y wiele przykłádow ieſt/ Iż tákowi złodźieie/ zboyce/ pożeſſce/ drapieſſce/ bywáli/ y máią być ſrodze karáni. ErazmJęzyk Hh5 (Linde błędnie s.v. pożerca); ZLodźiéy/ Pożózcá/ łupieżcá/ gwałtownik/ z Oyczyzny może być wſzędy poiman. UstPraw 1579 133].
Synonim: palicz.
Cf POŻOGNIK
LW