« Poprzednie hasło: PREDZIAD | Następne hasło: PREFEKT » |
PREFACYJA (10) sb f
pre- (6), prae- (4), [prȩ-].
e prawdopodobnie jasne (tak w pre-); pierwsze a jasne (w tym 2 r. błędne znakowanie), końcowe pochylone.
sg | pl | |
---|---|---|
N | prefacyjå | prefacyj(e) |
G | prefacyj(e)j | |
A | prefacyją | prefacyj(e) |
I | prefacyją | |
L | prefacyjéj |
sg N prefacyjå (2). ◊ [G prefacyj(e)j.] ◊ A prefacyją (1). ◊ I prefacyją (1). ◊ L prefacyjéj (3); [-éj], -(e)j (3). ◊ pl N prefacyj(e) (1). ◊ A prefacyj(e) (2).
Sł stp, Cn, Linde brak.
prefacyja na co (1): Bezá wielkie intraty y dochody/ ktore miał około [!] śiedmi ſet złotych ná wſzelákich zbytkách y plugáſtwách ſtrawiwſzy/ náoſtátek że ie Simońſkim obycżáiem przedał/ ſam máło nie iáſnie wyznawa w Prefácyey ná Confeſſią ſwoię. WujJud 218v.
prefacyja do kogo (2): KrowObr 196 cf »prefacyja, to jest przedmowa«.
»prefacyja i sanctus« (1): Praefácya y Sanctus wyraża one Zydowſkie głoſy/ ktoremi weſoło Páná ná ośiełku iádącego z tryumphem witáli. LatHar 79.
Synonimy: proemijum, przedmowa, przemowa, wstęp.
JDok