[zaloguj się]
[pdf]

PROBOWAĆ SIĘ (10) vb impf

sie (9), się (1).

Oba o prawdopodobnie jasne (tak w probować); a jasne.

Fleksja
inf probować się
indicativus
praes
sg pl
3 probuje się probują się
praet
sg
3 m probowåł się
conditionalis
pl
3 m pers by się probowali

inf probować się (5). ◊ praes 3 sg probuje się (1). ◊ 3 pl probują się (2). ◊ praet 3 sg m probowåł się (1). ◊ con 3 pl m pers by się probowali (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

1. Sprawdzać się, poddawać się próbie, doświadczać się (10): Iáko ſie ma cżłowiek probowáć. WujJud 177v marg [idem (2)] Ll8, Nn2.
a. Mierzyć swoje siły walcząc [w tym: z kim (6)] (7): GArzius on krolewic Neápolitáńſki/ Miał w ſobie ten obycżay y ten nałog páńſki/ Iże z nieprzyiacioły mężnie ſie probawał [!] PaprUp Bb2v, E3v, Z; Sam wodz [...] do gárdłá bić ſię nágotuie. Właśnie iáko chłop ná wśi kiedy ſię powádźi/ A w kupie iáko bydło probuią ſię rádźi. KmitaSpit B4.

probować się czym (2): (nagł) Bźicki Węgrzyn s ſyny. (–) TEn był w ſwych młodych leciech náwykł nie prożnowáć/ Ale záwſze s pogány ſzáblą ſie probowáć PaprPan T3, R3v.

Przen (1): Ale ſzcżęſcie nie vmie nikomu folgowáć/ Ták s pánem iák z nędznikiem bá chce ſie probowáć. PaprPan [Hh5]v.

Synonimy: 1. badać się, doświadczać się, dowiadować się, wywiadować się.

Formacje współrdzenne cf PROBOWAĆ.

ALKa