Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: PROCHNIAĆ

Następne hasło: (PROCHNIAWY) »

[PROCHNIAŁY part praet act

Tekst nie oznacza ó; a jasne.

Fleksja

sg
m	N	prochniały	n	N
m	G		n	G	pruchniał(e)go

pl
A	subst	prochniał(e)

sg m N prochniały. ◊ n G pruchniał(e)go. ◊ pl A subst prochniał(e).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Znaczenia

[Spróchniały]
- a. [O zębach: zepsuty]

Spróchniały: Prochnialj ŚwirPasiecz 253 marg.

Wyrażenie: »drzewo prochniałe«: Trzeba thego przestrzegac abi ul zsuchego Drzewa bil uczinyony i thiz spruchnyalego ŚwirPasiecz 253.

a. O zębach: zepsuty: Też wprochniáłe zęby/ ſyṕ popioł/ z palonych źiemnych gliſt/ rychleyći wypádną: ále ieſli cáłe tedy też od tego przeſtáną boleć. SienLek 77v.

Wyrażenie: »prochniałe zęby«: SienLek 77v cf W przeciwstawieniu.

Synonimy: robaczywy, sprochniały, zbutniały.

Cf PROCHNIEĆ, PROCHNISTY, [PRUCHNIAWY]]