[zaloguj się]
[pdf]

PROMIENISTY (6) ai

o oraz e jasne.

Fleksja
sg
mNpromienisty fNpromienist(a) nNpromienist(e)
A Apromienistą A

sg m N promienisty (2). ◊ f N promienist(a) (1). ◊ A promienistą (1). ◊ n N promienist(e) (2).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII – XVIII w.

Wysyłający promienie; jaśniejący, błyszczący; radiatus, radiosus Mącz, Cn; radians Cn (6): Też żołta vrina [...]/ á k temu ſubtelna promieniſta/ to ieſt iakoby miała w ſobie promienie łyſkaiącze ſie. Taka znamionuie opilacije á zatkanie ſleziony y żyłek iey. FalZioł V [4]v; Pinnatus fulgor, Promieniſte łyskanie. Mącz 300c, 345a.

W porównaniu (1): Radiatus stellae modo, Promieniſti yákoby gwiazdá. Mącz 345a.

Wyrażenie: »promieniste słońce« (1): Sol radiatus, Promieniſte słóńce/ to yeſt/ promienie dawáyące. Mącz 345a.
W przen (1):
Wyrażenie: »promienista głowa [Febusa, tj. słońca]« = słońce [szyk zmienny] (1): W Niedzielę ſkoro Phebus z Oceanu głowę/ Promieniſtą vkazał/ Krolá w ſzáty nowe/ Vbránego/ Krákowſki Biſkup po práwicy/ Wiedli w Koſcioł/ Kuiáwſki Biſkup po lewicy. StryjWjaz Cv; [StryjPocząt 188].

Synonimy: błyszczący, jaśniejący, lśniący, oświecający, świecący.

Cf PROMIENNY

MPi