[zaloguj się]
[pdf]

PROWOKOWAĆ (1) vb [impf] i może pf

Wszystkie o prawdopodobnie jasne (tak w prowokacyja oraz -ować).

Fleksja
praet
sg
3 m prowokował
conditionalis
sg
3 m by prowokowåł

praet 3 sg m prowokował. ◊ [con 3 sg m by prowokowåł.]

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.

1. Wyz(y)wać do walki [provocare – wyzywać, wywabiać kogo na rękę Mącz 505b; provoco – wywofywam, wyzywam Calep; wyzywam przeciwnika na plac, nieprzyjaciela na rękę – provoco Cn]:

prowokować in aliquid: tam go [pisarz płocki pana Wessla] zaraz in duellum prowokował ZapMaz II G 89v.

2. [Powoływać się na coś, odwoływać się do czegoś, przytaczać coś [do czego]: Aby Heretyk do ſámego piſmá nie prowokował/ ktore ſwymi wykłády przewrotnymi pſuie y nicuie po ſwey woli WujPosŚw 1584 190 (Linde).]

Synonimy: 1. wywabiać, wywoływać, wyzywać; 2. apelować, odwoławać się, odzywać się.

MPi