[zaloguj się]
[pdf]

PRZECIWIAJĄCY SIĘ (6) part praes act

sie (5), się (1).

e oraz a jasne.

Fleksja
sg
mNprzeciwiający się
pl
G przeciwiających się
A subst przeciwiając(e) się

sg m N przeciwiający się (2). ◊ pl G przeciwiających się (1). ◊ A subst przeciwiając(e) się (3).

Sł stp s.v. przeciwiać się, Cn, Linde brak.

1. Sprzeciwiający się, występujący przeciw; repugnans Mącz [w tym: komu, czemu (4)] (5): Abowiem tu [lege: ty] poraziłes wſzytki przeciwiaiącze ſie mnie [Quoniam Tu percussisti omnes adversantes mihi Vulg Ps 3/8] bez przyczyny TarDuch D7v, D2; Theomachus, Przećiwko bogu walczący/ przećiwiáyący ſie słowu bożemu. Mącz [454]c, 330c.
Przen (1): A ieſliby kto/ [...] tákowe nędze ludzkie obacżył/ [...] y poznał też ſmyſłow żądliwośći przećiwiáiące śie duchowi/ [...] iákoż tedy niebędźie mogł z wielką chućią przyſtoynego ſzukác lekárſtwá do tey złośći ták wielkiey KuczbKat 395.
2. Stojący w sprzeczności, niezgodny [czemu] (1): Trzech by tylo rzecży [Narodzie Ruski] potrzebá [tobie do zbawienia]. Pierwſza/ áby [...] Trzećia. Aby zwierzchność ſtolice Rzymſkiey we wſzytkim ználi/ [...] Co ſie innych rzecży to ieſt obrządkow kośćielnych/ y zwycżáiow nabożeńſtwá Greckiego/ ktore od S. przodkow ſwoich máią/ ſłowu Bożemu y Wierze S. nie przećiwiáiących ſię/ dotycże: przytymby ſię wſzytkim zoſtáli/ żadney odmiány nie cżyniąc. SkarJedn 369.

Synonimy: 1. przeciwiący się, sprzeciwiający się, walczący, występujący.

Cf PRZECIWIAĆ SIĘ

MN