[zaloguj się]
[pdf]

2. PRZEĆ SIĘ (3) vb impf

Fleksja
praet
sg pl
1 m parłem się m pers
3 n subst parły się
fut
sg pl
1 m będę się parł m pers
3 m m pers by się parli

praet 1 sg m parłem się (1). ◊ 3 pl subst parły się (1). ◊ fut 1 sg m będę się parł (1). ◊ [3 pl m pers by się parli.]

Sł stp, Cn brak, Linde także XVII w.

Znaczenia
1. Spierać się; contendere Vulg (2):

przeć się o co (1): Leop 1.Reg 12/7; [Ieſliby ſie dwá ſobie rowni o iákie opátrzenie párli/ á káżdjby z nich mowił/ że to ieſt iego właſne lenno [...]/ tedy tá ſpráwá przed onym Sędźiem/ przed ktorym ſie wſzcżęłá/ ma koniec wźiąć SzczerbSpecSax 212 (Linde)].

przeć się przed kim (2): Leop 1.Reg 12/7, 3.Reg 3/22 cf Zwroty.

przeć się z kim (1): Leop 1.Reg 12/7 cf »przeć się u prawa«.

Zwroty: »przeć się u prawa« (1): Y rzekł Sámuel do ludu: Pan [...] tu przytym ieſt. Przeto teraz ſtoyćie/ że ſie ſwámi będę párł v práwá przed Pánem/ o wſſyſtkie miłoſierdzia Páńſkie [ut iudicio contendam adversus vos coram Domino de omnibus misericordiis Domini] Leop 1.Reg 12/7.

»słowy się przeć« (1): Nie prawdę mowiſz/ boć ſyn moy żyw/ á twoyći ieſt vmárły. A ták tymi ſlowy párły á ſwárzyły ſie [in hunc modum contendebant] [niewiasty] przed Krolem. Leop 3.Reg 3/22.

Szereg: »przeć a swarzyć się« (1): Leop 3.Reg 3/22 cf »słowy się przeć«.
2. Zaprzeczać [czego] (1): nie parłem się tez tego nigdy ActReg 14.

Synonimy: 1. swarzyć się, wadzić się; 2. negować, przeczyć.

Formacje współrdzenne cf 2. PRZEĆ.

JR