[zaloguj się]
[pdf]

PRZEGARZAĆ (1) vb impf

e prawdopodobnie jasne (tak w prze-); w inf oba a jasne; w formie osobowej a pochylone.

Fleksja
inf przegarzać
praet
pl
3 m pers przegårzali

inf przegarzać. ◊ [praet 3 pl m pers przegårzali.]

Sł stp, Cn notuje, Linde także XVII – XVIII w.

Wyśmiewać się, kpić, szydzić z kogo; urągać komu; insultare Vulg, Cn; aurem scalpere, caput quassare a. quatere, incessere aspere a. verbis amaris, oggannire ad aurem Cn:

przegarzać kogo: Głupſtwo ieſt zazrzeć bogatemu, też ieſt głupſtwo przegarzać niedoſtatecżnego. BielŻyw 41; [Bo iáko ſwiętego Iopá przegarzáli Krolowie: takież też temu vrągáli/ rodzicy y krewni iego/ poſmiewáiąc ſie z żywotá iego Leop Tob 2/15 (Linde)].

[przegarzać komu: lepieybyśćie byli vcżynili/ onego Stániſłáwá Suderká Cánonizowawſzy [...]: dopierobyśćie mogli Pápieżnikom przegárzáć ŁaszczOkulary Av (Linde).]

Synonimy: kpić, naśmiewać się, natrzęsać się, pośmiewać się, szydzić, urągać.

Formacje współrdzenne cf GORAĆ.

Cf PRZEGARZAJĄCY, PRZEGARZANIE

MP