[zaloguj się]
[pdf]

PRZEGOLIĆ (4) vb pf

e oraz o prawdopodobnie jasne (tak w prze- oraz golić).

Fleksja
praet
sg
3 m przegolił
imperativus
sg
2 przeg(o)l
impersonalis
praet przegol(o)no

fut 3 sg przegoli (1). ◊ praet 3 sg m przegolił (1). ◊ [imp 2 sg przeg(o)l.] ◊ impers praet przegol(o)no (2).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.

Zgolić włosy nie na całej powierzchni (zwykle obelż. o tonsurze duchownych katolickich) (4):

[przegolić kogo: Vcżyń ſobie łyśinę/ á przegol ſyny [Decalva teipsam, et tonde temetipsam super filios] kochánki ſwoie/ rozſzerz łyśinę ſwoię iáko orzeł BudBib Mich 1/16 (Linde).]

przegolić co komu (4): A my nędzni Krześćiáni práwiechmy iáko plewy młoćili: Ieden kápicę ná ſzyię wzdzyał á powrozem ſie opaſał: drugi ſukniey popuśćił ná dłużą/ á wirzch głowy ſobie przegolił/ á bieret rogáty wzdzyał RejPos 327. Cf Zwrot.

Zwrot: »[komu] plesz przegolić« [szyk zmienny] (3): O nie chłuże ſie tedy tym ty moy miły Papieżniku/ iż ná cię Oficiał záwoła/ chodź ſám kſięże Ianie/ álbo Woytku/ á przegolić pleſz á námáżeć cżoło mázią álbo nie wiem cżym RejAp 88; Nie tenći ieſt co mu pleſz przegolono/ álbo mu mázią cżoło náſmárowano/ ále tenći to ieſt/ ktory [...] bierze kſiąſzki z ręku Bogá żywiącego. RejAp 88, 169.

Synonim: ostrzyc.

Formacje współrdzenne cf 1.GOLIĆ.

Cf PRZEGOLONY

MP