[zaloguj się]
[pdf]

RYBAK (7) sb m

a pochylone.

Fleksja
sg pl
N rybåk rybåcy, Ryb(a)ki
G rybåk(o)w
D rybåkowi

sg N rybåk (4). ◊ D rybåkowi (2). ◊ pl G rybåk(o)w (1). ◊ [pl N rybåcy, Ryb(a)ki.]

Sł stp, Cn notuje, Linde XVII (z Cn) – XVIII w.

1. Ten, kto trudni się połowem ryb, też innych stworzeń wodnych, również sprzedawca ryb; piscator Calep, Cn; hamiota, iaculator, murilegulus Cn (7): SkarŻyw 92; Conchyta – Ribąk ktori ſzuką purpurowich ſzlimąkow. Calep 231a, 808b; Nád Wiſłą y nád káżdą rzeką/ Stáwow/ Iázow/ Ieźiorek ma Vrzędnik pilnowáć/ iákoby pożytek był: á ná ſwey wodźie nie ma dáć łowić cudzemu rybakowi bez naymu y pożytku. GostGosp 100, 100; SkarKaz 117a.

rybak czego (1): Cetarius – Przekupien albo ribak wielgich rib morskich. Calep 185a.

[Wyrażenie: »jazowy rybak«: Item jazowi rybacy w Chodczu, to jest: Krupa z Gęstego Grądu 8 gr, item Kaczorek z Studzienka gr 8 [...] powinni będą dawać na każdy rok. InwSzlachKal 1592 nr 55.]
2. [n-loc Miejscowość »Rybaki«: Sioło Dobrzyniewo, prowentu z tej wsi facit ... lit⟨ewskich⟩ kop 34/20 [...] Sioło Rybaki ... lit⟨ewskich⟩ kop 4/40 LustrPodl 76.]

Cf RYBITW, RYBOŁOW

JR