Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: PRZEGRODZENIE

Następne hasło: PRZEGRODZIĆ SIĘ »

PRZEGRODZIĆ (2) vb pf

e oraz o jasne.

Fleksja

inf	przegrodzić

praet
	sg
3	m	przegrodził

inf przegrodzić (1). ◊ praet 3 sg m przegrodził (1).

Sł stp notuje, Cn brak, Linde bez cytatu.

Znaczenia

1. Oddzielić jedno od drugiego (1)
- a. [Oddzielić, być tym, co oddziela]
2. [Odgradzając wydzielić]
3. Zagrodzić, postawić przeszkodę; przen (1)

1. Oddzielić jedno od drugiego (1):

Zwrot: »płotem przegrodzić« (1): Virgeam sepem interponere, Chróſtowym płotem przegrodźić. Mącz 499a.

a. [Oddzielić, być tym, co oddziela [co]: Bo król duński z francuskim dalekie samsiedztwo, Przegrodził je Niederland i Niemieckie państwo PismaPolit 51.]

2. [Odgradzając wydzielić [co czym]: Item wſgorę na przodku ma ſbudowacz Iſbę ſrąbiſtą albo foſtowaną [!] a ſtey Isbi komorę Item wtilie na Isdzbie dolny dwie komorze przegrodzicz deſkami ſchpunthowanimi ZapWpolActAdv 1551 205/226.]

3. Zagrodzić, postawić przeszkodę; przen (1):

Zwrot: »przegrodzić [komu] drogę [do czego]« (1): [Chrystus] Doſyć vcżynił Oycá ſwoiego zleceniu/ A obiáwiwſzy we wſzem wolą Oycá ſwego Przegrodźił mędrkom drogę do błędu wſzelkiego GrzegRóżn O2.

Formacje współrdzenne cf GRODZIĆ.

Cf PRZEGRODZENIE, PRZEGRODZONY