Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: [PRZEKAZYWANY]

Następne hasło: PRZEKAŻACZ »

PRZEKAŹCA (5) sb m

przekaźca (3), przekażca (1), przekaźca a. przekażca (1); przekaźca SarnStat (3); przekażca SienLek.

Fleksja

N sg przekåźca (5).

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w.: przekazca.

Znaczenia

1. Ten, kto utrudnia, przeszkadza (4)
2. Ten, kto niszczy; przen (1)

1. Ten, kto utrudnia, przeszkadza; intercessor Calep; praepeditor JanStat [w tym: czego (3)] (4): Calep 549b; PRzekaźcá drógi álbo przeſzćia poſpolitégo/ gdyby tego który pod obroną poſpolitéy przeſpiecznośći iedźie/ vpornie zábił/ ma zań zápłáćić ſto y dwádźieśćiá grzywien poſpolitych SarnStat 610, 934.

Szereg: »przekaźca albo gwałtownik« (1): A ieſliby iedná ſtroná drugą groźbámi iáwnémi ábo iákiémi gwałty od widzenia odegnáłá/ [...] przećiw tákowéy vrząd on [tj. podkomorski] [...] ſkazánié ma do ſądu odniéść/ [...] á on przekaźcá álbo gwałtownik widzenia/ odpowiedáć ná pozew wedle práwa ma bydź powinien SarnStat 1163.

2. Ten, kto niszczy; przen [czego] (1): then niewdźięczny Poſeł/ á przekażcá/ náſzych rzeczy wſzyſtkich/ to ieſt/ śmierć niechcąc iemu [wydawcy tych ksiąg] dłużey folgować/ wźięłá go od tey niedokonáney roboty SienLek 44v.

Cf PRZEKAŻACZ