Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: PRZEKOPAĆ SIĘ

Następne hasło: PRZEKOPANY »

PRZEKOPANIE (2) sb n

Teksty nie oznaczają é oraz ó; pierwsze e oraz o prawdopodobnie jasne (tak w przekopać); a jasne.

Fleksja

	sg
N	przekopani(e)
G	przekopaniå
A	przekopani(e)

sg N przekopani(e) (1). ◊ G przekopaniå (1). ◊ [A przekopani(e).]

Sł stp notuje, Cn, Linde brak.

Znaczenia

1. Wykonanie kanału (1)
2. [Uszkodzenie przez kopanie]
3. Uczynienie otworu, przebicie (1)

1. Wykonanie kanału [czego] (1): wſzytkie kráiny około Tanaim y Neotis wielkiego Ieziorá/ y Cherzonezem Tauriki/ co dziś Przekopem od przekopánia Istmu náſzy zową/ Tátárowie opánowáli y oſiedli StryjKron 260.

2. [Uszkodzenie przez kopanie [czego]: Ukazali też dekret za pieczęciami sądu ziemskiego łęczyckiego, gdzie o przekopanie także tego stawu pozwan był od dziedzica Maleczkiej Woliej szlachetny Jeronim de Lubochnia LustrWpol II 206.]

3. Uczynienie otworu, przebicie [czego] (1): Przekopánie śćiány. SkarKazSej 706a marg. [Cf PRZEKOPAĆ znacz. 3.]

Synonimy: przebicie; 1. wykopanie.

Cf PRZEKOPAĆ