Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: PRZEKOPANIE

Następne hasło: PRZEKOPAWAĆ »

PRZEKOPANY (3) part praet pass pf

e, o oraz a jasne.

Fleksja

sg
m	N	przekopany	f	N	przekopanå
	G	przekopan(e)go		G	przekopan(e)j

sg m N przekopany (1). ◊ G przekopan(e)go (1). ◊ f N przekopanå (1). ◊ [G przekopan(e)j.]

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVII w. s.v. przekopać.

Znaczenia

1. Uszkodzony przekopaniem (1)
2. Wykopany (1)
3. Przebity (1)

1. Uszkodzony przekopaniem (1): iter interseptum, Zágrodzona przekopána záczyniona drógá. Mącz 384a; [Teraz ten stawek pusto stoi od roku przekopany. LustrKrak I 100; Od której tej groblej przekopanej i stawu pusto leżącego to się łożysko poczęło LustrWpol II 206, II 205].

2. Wykopany (1): SLuchayćie mię náśladownicy ſpráwiedliwość⟨i⟩/ ktorzy ſzukaćie Iehowy poyzrzyćie ná ſkálę zktorey wyćięći ieſteśćie/ y do przekopánego rowu [ad perforationem cisternae] ſkądeśćie wyięći. BudBib Is 51/1.

3. Przebity (1): Confossus, hoc est, transfixus, confectus, necatus – Przekopany, przekłoty. Calep 239b.

Synonimy: 3. przebity, przebodziony, przekłoty.

Cf PRZEKOPAĆ