Zwrot: »przekory sobie działać, [wiele przekor [komu] czynić]« = exacerbare Vulg [szyk zmienny] (1): Miedzy wielkimi ſkáłámi/ Mieſzkáiąc krucy z ſowámi: Pocżęli miedzy ſobą wáśń/ [...] A gdy tak w gniewie mieſzkáli/ Przekory ſobie dziáłáli BierEz P4v; [acz mi wiele przekor czynił, jednakże służył mi ochędożnie, temu złotych dwieście ma być dano. TestEwang 72].

Wyrażenie przyimkowe: »na przekorę, na przekory« = żeby dokuczyć (2:2): Owom ia ieſt táki drugi náſzego wieku Ian. (–) Kuian. (–) Acżem tu w ten lás do bydłá ták ná przekory dan. (–) Korydan. (–) KlonŻal E4.

~ na przekorę czego (1): to vczynił/ ná przekorę Kośćiołá chrześćiáńſkiégo Luter: iż odmienił wiárę y chwałę Pánu w Sákrámenćie: kthórą był zwykł przed tym czynić. BiałKat 333v.

na przekorę komu (1): ty panie boże otcże day mi wſtac z martwych na przekorę żydom ktorzy mną gardzili. WróbŻołt dd5v.

na przekory czyje (1): Páni mu odpowiedziáłá/ Iuż ſie byłá rozgniewáłá. Wiem iż mię ty nienawidziſz/ A o inney żenie myśliſz. [...] Y oto ná me przekory/ Nábyłeś tákiey potwory. BierEz B4v.~

Zestawienie (1): Ná któréy rzeczy świádectwo pieczęć náſzę/ [...] y Kśiążąt niżéy nápiſánych [...] pieczęći ſą záwieſzoné. [...] Iákubá Przekorę Czechowſkiégo/ Przybyſłáwá Kowálſkiégo/ Mikołáiá Kiełbáſę Bydgoſkiégo [kasztelanów] SarnStat 1082.