[zaloguj się]
[pdf]

PRZEKWINTA (2) sb f

e prawdopodobnie jasne (tak w prze-); a jasne.

Fleksja
sg pl
N przekwinta przekwinty
A przekwinty
I przekwintami

[sg N przekwinta.] ◊ pl N przekwinty (2). ◊ [A przekwinty. ◊ I przekwintami.]

Sł stp brak, Cn notuje, Linde także XVII w.

1. Żart, drwina (2): Ieſzcże y tho niepomáłu ſmiech w nas pobudza [...] kiedy kto foremnie powieda cżiy práwie głupi poſtępek/ ábo rzecżenie: Tákież też/ cżyie nád miárę wydwarzánie/ czo białegłowy zową przequinty GórnDworz O8v, P4v.
2. [Swawola, pozwalanie sobie na zbyt wiele: przekwintá/ et przekwintowánie/ Ineptiae, lascivia, lenocinium. Volck Ttt4.]
3. [Wymyślny przysmak; fastidium delicatissimum, mallitia animi Cn: A wrona ma przekwinty/ to śćierwik/ to żołwik/ Ziadſzy choć bez ſerwetki/ kracże że nie ſłowik. BielawMyśl E4 (Linde).
Wyrażenie: »wydworne przekwinty«: Iákoż záprawdę iużby nam czás przyſtało viąć y tych pieſzczot ſwoich [...]/ tych nie potrzebnych báńkietow z pozłoćiſtemi głowkámi/ tych páſztetow z wydwornemi przekwintámi WerPublika 38.]

Synonimy: 1. naśmiewstwo, przekwintowanie, wydwarzanie, żart; 2. przekwiecanie, przekwintowanie, rozpusta.

MN