[zaloguj się]
[pdf]

PRZEMILCZEĆ (4) vb pf

Oba e jasne.

Fleksja
inf przemilczeć

inf przemilczeć (4). ◊ [fut 3 sg przemilczy. ◊ 3 pl przemilczą.]

Sł stp notuje, Cn brak, Linde bez cytatu.

Nie powiedzieć tego, co by się chciało, pominąć milczeniem, zataić; dissimulare Mącz (4):

przemilczeć czego (1): [Dawnośći iáko śierotá przemilcży. SzczerbIus 87a.] Cf przemilczeć komu czego.

przemilczeć komu czego (1): Iáko Pan wſzetecżnym á złym długo przebacża ich złośći/ á zda ſie yákoby im miał tego przemilcżeć. LubPs N3v marg.

przemilczeć co (1): Dissimulare silentio acceptam iniuriam, Przemilczeć krzywdę. Mącz 394d.

a. Z przeczeniem: powiedzieć, rozgłosić [czego] (2): SeklWyzn d3; Ceſarz [...] powiádał iż Papież ſłał do niego ná ſkargę przez liſti iáko [mieszczanie niektórych miast] nie ſą poſłuſzni ſtárſzych koſciołá/ [...] cżekam od nich co lepſzego á tego przemilcżeć niechce [!] BielKron 200.
[Przen: A cżemuſzbych teraz onego Herkuleſa/ Perſkiego Monárchę Cyruſa/ [...] y inſzych bez licżby/ kthorych/ zacnych á przeważnych ſpraw/ żadne wieki nieprzemilcżą/ miał przypomináć RymszaDeket Bv.]

Synonim: zataić.

Formacje współrdzenne cf MILCZEĆ.

Cf PRZEMILCZENIE

KO