[zaloguj się]
[pdf]

PRZEMILCZENIE (2) sb n

Teksty nie oznaczają é lub oznaczają niekonsekwentnie; pierwsze e prawdopodobnie jasne (tak w prze-); końcowe e pochylone.

Fleksja
sg
N przemilczenié
I przemilczenim

sg N przemilczenié (2). ◊ [I przemilczenim.]

Sł stp, Cn, Linde brak.

Pominięcie milczeniem, zatajenie (2):

[przemilczenie czego: Niczym by nasza pani ku miłości a sławie rychlej nieprzyszła, jako uprzejmą ludzkością a pokorą, czasęm też i przęmilczęnim tego, co by się jej snadź nie podobało ListyPol II 1549/373.]

a. Figura retoryczna: celowe niepowiedzenie czegoś (2): Dissimulantia, Dissimulatio – Przemilczenię. Calep 333a; Reticentia – Przemilczenię. Calep 920a.

Synonimy: milczenie, niemowienie.

Cf PRZEMILCZEĆ

KO