[zaloguj się]
[pdf]

PRZEPRAWCA (1) sb m

Fleksja

I sg przepråwcą.

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.

1. Ten, kto łagodzi gniew [czego]:
Wyrażenie: »przeprawca gniewu«: vwierzyłemci był że Chriſtus ieſt przepráwcą gniewu przeciwko nám bożego/ á nim wtym kiedy wątpił MurzHist S2.
2. [Ten, kto umożliwia przejście; przen:
Wyrażenie: »przeprawca drog«: A pobuduieſz to co przez długi cżás puſtho leżáło/ [...] á będźieſz názwan náprawcą wſzytkich vpádłych mieyſc/ y przeprawcą drog ku mieſzkániu [reverti faciens semitas ad habitandum]. BibRadz Is 58/12 (Linde).]

Synonimy: 2. naprawca, odnowca.

Cf PRZEPRAWIACZ, PRZEPRAWIAJĄCY, PRZEPRAWICIEL

LWil