Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: PRZESŁUCHANIE

Następne hasło: PRZESŁUCHAWAĆ »

PRZESŁUCHANY (2) part praet pass pf

przesłuchany (2), [przesłuchan].

e jasne; w formie złożonej a jasne; forma niezłożona z tekstu nieoznaczającego å.

Fleksja

sg
m	N	przesłuch(a)n	n	N	przesłuchané

pl
A	subst	przesłuchané

sg [m N (praed) przesłuch(a)n.] ◊ n N przesłuchané (1). ◊ pl A subst przesłuchané (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI w. s.v. przesłuchać.

Znaczenia

Którego (który) ktoś wysłuchał (2)
- a. O słowach (od „ przesłuchać czego, co”) (2)
  - α. Wysłuchany w celu wydania wyroku (1)
- b. [O człowieku (od „przesłuchać kogo”)]

Którego (który) ktoś wysłuchał; praeauditus Cn (2):

a. O słowach (od „ przesłuchać czego, co”) (2): Goniec Moſkiewſki z takowąż pilnośćią do Wilná ma bydź prowádzón/ y tám od PP. Rad/ y liſty od niego przyięté/ y vſtné poſelſtwo przeſłucháné SarnStat 45.

α. Wysłuchany w celu wydania wyroku (1):

Wyrażenie: »skarga przesłuchana« (1): Ná Dworze Królá Iego M. máią bydz dwá Sekretarze w Práwie vczeni, którzy ſkárgi przeſłucháné odnośić máią, y wedle zdánie Królá Iego M⟨ości⟩ odpráwowáć. SarnStat 324.

b. [O człowieku (od „przesłuchać kogo”) [czego]: Im kto nawięcej klasztorów nawiedzi, Będzie przesłuchan zausznej spowiedzi Otwin(?)Erot 22.]

Cf [NIEPRZESŁUCHANY], PRZESŁUCHAĆ

ALKa