« Poprzednie hasło: [PRZESZKODOWAĆ] | Następne hasło: PRZESZKODZICIEL » |
PRZESZKODZENIE (6) sb n
Pierwsze i drugie e oraz o jasne, końcowe e pochylone.
sg | pl | |
---|---|---|
N | przeszkodzenié | |
G | przeszkodzeniå | |
D | przeszkodzeniu | |
A | przeszkodzeni(e) | przeszkodzeniå |
sg N przeszkodzenié (2); -é (1), -(e) (1). ◊ G przeszkodzeniå (2); -å (1), -(a) (1). ◊ D przeszkodzeniu (1). ◊ [A przeszkodzeni(e).] ◊ pl A przeszkodzeniå (1).
Składnia przydawki dopełniającej równoznacznej z dopełnieniem sprawcy: przeszkodzenie od kogo (1).
Sł stp, Cn, Linde brak.
przeszkodzenie czego [= co przeszkadza] (1): Ale ſię to vſtawicznie przigadza/ yz wiele ich ktorzi ſą známienitym zmysłem oſlachcioni/ ale gdy wybornych nauk nalepiey vśiłuią náſládowáć/ tedy albo gwaltem bywáią od nich odtargnieni/ álbo dla przeſzkodzenia nieiákich odpor w ſámym pilnym śćiu pozoſtáć muſzą KwiatKsiąż F.
przeszkodzenie do czego (1): Miáſto ono krolewſkie Alexándryą obrzidziłem ſobie/ bacżąc w nim ſzkodliwe zbáwieniu zábáwy: y od przyiaćioł y krewnych do ſłużby Bożey y ſzukánia rzecży niebieſkich przeſzkodzenia rozmáite. SkarŻyw 13.
[przeszkodzenie w czym [= w osiągnięciu czegoś]: drzewá ktore ſą przy mokrádli w owocu ſwym miewáią przeſzkodzenie/ tylko mierna wilgotność drzewu bárzo pomocna ieſt. Cresc 1571 85.]
»przez przeszkodzenia« (1): Trzećie [dni wolne od sądów]/ kthore bywáią vſtáwione czáſu żniwá/ áby káżdy przez żadnego przeſzkodzenia/ vrodzay ktory mu Pan Bog dał/ s polá ſpráwił GroicPorz o3v.
Synonimy cf PRZESZKODA.
Cf PRZESZKODZIĆ
AN