[zaloguj się]
[pdf]

PRZEWDZIĘCZNY (1) ai

e jasne.

Fleksja
sg
f Gprzewdzięcznéj
pl
G przewdzięcznych
A subst przewdzięczn(e)

[sg f G przewdzięcznéj.] ◊ pl [G przewdzięcznych.] ◊ A pl subst przewdzięczn(e).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI (jeden z niżej notowanych przykładów) – XVII w.

Intens. od „wdzięczny” ‘miły, przyjemny’: ZEphiry w ten cżás młode láſy rozdymáły/ Y przewdźięcżne Fáwony Alpes wypuſzcżáły. Ná horyzont Sármácki gdy rodźice twoie [Zofii, księżny słuckiej]/ Mieli z Niebá podáne dni weſołe ſwoie. KołakCath Cv; [Ktorzy záś wchmurną Ieśień wſzelákie pożytki/ Z Pol/ z Winnic/ y z ogrodow zgromádźiwſzy wſzytki. Przewdźięcżnych gron owocow zdźięką pożywáią KołakWiek B4; RZékł téż PAN do MOyzéſzá: Roſkaż ſynóm Izráelowym y rzéczeſz do nich: Obiátę moię y chleby/ y zapał wonnośći przewdźięcznéy [odoris suavissimi] ofiáruyćie wedlé czáſów ſwoich. WujBib Num 28/2].

Synonimy: miły, przyjemny, rozkoszny.

MPi