[zaloguj się]
[pdf]

1. PRZYBRANIE (5) sb n

a jasne; e z tekstów nieoznaczających é oraz -é.

Fleksja
sg
N przybrani(e)
G przybraniå
D przybraniu
A przybrani(e)

sg N przybrani(e) (1). ◊ G przybraniå (2). ◊ D przybraniu (1). ◊ A przybrani(e) (1).

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVIII w s.v. przybrać.

I. Rzeczownik od „przybrać”: Ozdobienie, upiększenie (2): Ornatus, Przichędożenie/ Przipráwienie/ Przibránie/ Nágotowánie. Mącz [269]c.

przybranie czyje (1): A gdy potym przyſſedł ten cżás/ áby wſſyſtkie pánny porząd wchodziły do Krolá: gdy iuż wſſyſthko wypełniono co ku przybrániu [ad cultum] niewieśćiemu przyſluſſáło/ náſtawał dwunaſty mieſiąc Leop Esth 2/12.

II. Rzeczownik od „przybrać się”: Przybycie, zgromadzenie się; przen [czyje do czego] (1): PRośimy lepak was bráćia przez przyśćie Páná náſzego Ieſuſa Chriſtá/ y náſze przybránie [congregationis] do niego. [...] BudNT 2.Thess 2/1.
III. W znaczeniu podstawowym (2):
1. Ozdoba; przen (2):

przybranie czyje (1): W tey cnoćie/ Pánno/ okraſy y przybránia twego ſzukay/ ábyś ſię niebieſkiemu oblubieńcu podobáłá. SkarŻyw 393.

Szeregi: »przybranie abo ochędożenie« (1): A ieſli ná święto ſzáty wyćieraſz/ y ſtoły/ cżemu duſzę bez przybránia ábo ochędożenia zoſtáwiaſz? LatHar 197.

»okrasa i przybranie« (1): SkarŻyw 393 cf przybranie czyje.

2. [W wyrażeniu: »przybranie stołowe« = zastawa stołowa: Potym ręce vmiy/ przybránie ſtołowe zbierz. das tiſch geret habe auff. Wokabul 1539 Z8.]

Synonimy: III. 1. okrasa, ozdoba.

Cf PRZYBRAĆ, PRZYBRAĆ SIĘ

ALKa