[zaloguj się]
[pdf]

RZUCANY (2) part praet pass impf

rzucany (1), rzucan (1).

-any; -ån.

Fleksja

N sg m rzucany (1), (praed) rzucån (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w.

Wprawiany w gwałtowny ruch, w drganie (2):
Wyrażenie: »i tam i sam rzucany« (1): Iactatus, Y tám y ſám miotány/ rzucány. Mącz 161c.
W przen [czym = przez co] (1): Quati aegritudine, Chorobą być rzucan. Mącz 338d.

Synonim: miotany.

Cf RZUCAĆ

MN