« Poprzednie hasło: PRZYPODRZEŹNIANIE | Następne hasło: PRZYPOIĆ SIĘ » |
PRZYPOIĆ (1) vb pf
o jasne.
inf | przypoić |
---|
praet | ||
---|---|---|
sg | ||
3 | m | przypoił |
plusq | ||
---|---|---|
sg | ||
1 | m | -m był przypoił |
conditionalis | ||
---|---|---|
sg | ||
3 | m | by przypoił |
inf przypoić. ◊ [praet 3 sg m przypoił. ◊ plusq 1 sg m -m był przypoił. ◊ con 3 sg m by przypoił.]
Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVI w. (jeden z niżej notowanych przykładów).
[przypoić co do czego: A według ich wykłádu tákby Ian święty vcżynił/ iáko ten/ ktoryby głowę z gliny vlepiwſzy/ ſzyięby y pierśi złote do niey przypoił/ y przyſtoſował. PiotrGonSyn B2v.]
przypoić co ku czemu: Connectere alicui rei aliquid, Przipoyić/ prziſádźić nieco ku drugiey rzeczy. Mącz 244b.
[przypoić czemu: aptavit racionali przypoyl napyerſznÿcąm TomZbrudzBrul Lev 8/8.]
przypoić co do czego: A poniewaſz pan Chriſtus/ zbawienie do chrzſtu [...] potrzebnem obyczaiem przypoił/ [...] tedy [...] UstKościel 57.
przypoić kogo komu [sobie]: Bo iáko ſpodni pás przyſtawa ku biodróm męzkim/ tákem ia był ſobie przypoił wſzytek dom Izráelſki [sic agglutinavi Mihi omnem domum Israel]/ y wſzytek dom Iudzki WujBib Ier 13/11 (Linde).
W porównaniu: WujBib Ier 13/11 (Linde) cf przypoić kogo komu.]
Synonim: przypiąć.
Formacje współrdzenne cf SPAJAĆ.
LW