[zaloguj się]

PRZYPOIĆ (1) vb pf

o jasne.

Fleksja
inf przypoić
praet
sg
3 m przypoił
plusq
sg
1 m -m był przypoił
conditionalis
sg
3 m by przypoił

inf przypoić.[praet 3 sg m przypoił.plusq 1 sg m -m był przypoił.con 3 sg m by przypoił.]

stp notuje, Cn brak, Linde XVI w. (jeden z niżej notowanych przykładów).

Przymocować, przyłączyć; connectere Mącz; agglutinare, aptare Vulg:

[przypoić co do czego: A według ich wykłádu tákby Ian święty vcżynił/ iáko ten/ ktoryby głowę z gliny vlepiwſzy/ ſzyięby y pierśi złote do niey przypoił/ y przyſtoſował. PiotrGonSyn B2v.]

przypoić co ku czemu: Connectere alicui rei aliquid, Przipoyić/ prziſádźić nieco ku drugiey rzeczy. Mącz 244b.

[przypoić czemu: aptavit racionali przypoyl napyerſznÿcąm TomZbrudzBrul Lev 8/8.]

[Szereg: »przypoić i przystosować«: PiotrGonSyn B2v cf przypoić co do czego.]
[Przen:

przypoić co do czego: A poniewaſz pan Chriſtus/ zbawienie do chrzſtu [...] potrzebnem obyczaiem przypoił/ [...] tedy [...] UstKościel 57.

przypoić kogo komu [sobie]: Bo iáko ſpodni pás przyſtawa ku biodróm męzkim/ tákem ia był ſobie przypoił wſzytek dom Izráelſki [sic agglutinavi Mihi omnem domum Israel]/ y wſzytek dom Iudzki WujBib Ier 13/11 (Linde).

W porównaniu: WujBib Ier 13/11 (Linde) cf przypoić kogo komu.]

Synonim: przypiąć.

Formacje współrdzenne cf SPAJAĆ.

Cf PRZYPOJENIE, PRZYPOJONY

LW