![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.jpg){kind=logo}
| « Poprzednie hasło: RZANDCA | Następne hasło: RZAŃCA » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
RZANIE (5) sb n
Wymowa: r-zanie.rzanie (4), rżanie (1), [rzżanie]; rzanie BartBydg, Mącz, Calep; rzanie : rżanie StryjKron (1:1).
a jasne, e pochylone.
Fleksja
| sg | |
|---|---|
| N | rzani(e) |
| A | rżanié |
| I | rzanim |
sg N rzani(e) (4). ◊ A rżanié (1); [-é], -(e). ◊ [I rzanim.]
Sł stp notuje, Cn brak, Linde bez cytatu.
Znaczenia
Wydawanie głosu przez konia; hinnitus BartBydg, Calep (5): Hinnitus, d⟨icitu⟩r clamor equorum, rzanye BartBydg 69; Calep 482b; [Hinnitus rzżánie UrsinGramm 320; Volck Yyy2v].
Wyrażenie: »koni, końskie rzanie« = fremitus equorum Vulg [szyk 2:1] (2:1): Hinnitus, Końskie rzánie. Mącz 156b; StryjKron 390, 757; [podkáli ſie tuż pod zámkiem chęćią zápalczywą/ roznym głoſow hukiem/ zbroy grzmotem/ koni rzánim StryjKron 392; PaprHerby 141; WujBib Ier 8/16].
LWil