« Poprzednie hasło: PRZYPRAWIANIE | Następne hasło: PRZYPRAWIĆ » |
PRZYPRAWIANY (5) part praet pass impf
przyprawiany (5), [przyprawian].
Oba a jasne.
sg | |||||
---|---|---|---|---|---|
m | N | przyprawiany | n | N | przyprawian(e) |
G | G | przyprawian(e)go |
sg m N przyprawiany (1). ◊ n N przyprawian(e) (1). ◊ G przyprawian(e)go (1). ◊ pl N subst f (praed) przyprawian(e) (2), [przyprawiany].
Sł stp s.v. przyprawiać, Cn, Linde brak.
W przeciwstawieniu: »odejmowany ... przyprawiany« (1): Hermae, Słupy álbo obrázy tákowe którym głowy mogły być odeymowáne á ynſze przypráwiánie [!]. Mącz 155b.
przyprawiany k czemu (1): poſiłamyć ninie ſto grziuien [!] ſrzebra ku offiarze, á pięćdzieſiąt grzywien złota na obrazi á na poſwiączanie mieſtcza przyprawianego ktemu, pereł lepak bez lidżby ku robocie rozmaitey. BielŻyw 113.
Synonimy: 3. gotowany, przyrządzany, sprawiany, szykowany.
Cf PRZYPRAWIAĆ
AĆ