« Poprzednie hasło: PRZYRZĘDZIĆ | Następne hasło: PRZYRZNIENIE » |
PRZYRZNĄĆ (2) vb pf
Prawdopodobna wymowa: przyr-znąć.inf | przyrznąć |
---|
imperativus | |
---|---|
sg | |
2 | przyrzni |
inf przyrznąć (2). ◊ [fut 2 sg przyrzniesz. ◊ imp 2 sg przyrzni.]
Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVI w. (jeden z niżej notowanych przykładów).
przyrznąć według czego: Kolumellá też piſze drugi obycżay ſzcżepienia/ zwłaſzcżá winá w brzoſt/ álbo w wiąz: zwierćiáwſzy go berárkiem áże do drżeniá nie proſto ále pochyło/ wytrząſnąć precż one troćiny/ támże przyrznąć gáłązkę winną álbo máćicę według wielkośći dźiury [...] y wſtáwić ćiáſno w onę dźiurę á obwárowáć dobrze gliną y mchem Cresc 1571 130.]
przyrznąć co przy czym: Wſzádźić gáłąź winną wedle wiśnie ábo ktorego inſzego drzewá/ á gdy przyiąwſzy śię dobrze wzmoże/ tedy przewierćieć ono drzewo oſtrym świdrem y przewlec onę máćicę dźiurą/ á zálepić cżyśćie z obu ſtron gliną y obwięzáć [...]. Potym gdy śię oboie ſpołem zrośćie to ieſt máćicá z drzewem/ tedy przyrznąć máćicę (ktora ku korzeniu ieſt) przy ſámey ſkorze onego drzewá/ áby ták iuż bráłá żywność oná gáłąź przewlecżona nie od właſnego korzenia/ ále z ſoku drzewá w ktore śię przyięłá Cresc 1571 503.
Synonimy: przyciąć; 3. przykroić.
Formacje współrdzenne cf RZEZAĆ.
Cf PRZYRZNIENIE, [PRZYRZNIONY]
MP