Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: [PRZYRZUCON]

Następne hasło: PRZYRZUT »

PRZYRZUCONY (1) part praet pass pf

W formie złożonej o jasne; forma niezłożona z tekstu nieoznaczającego ó.

Fleksja

sg
f	N	przyrzuconå	n	N	przyrzucono

sg f N przyrzuconå. ◊ [n N (praed) przyrzucono.]

Sł stp s.v. przyrzucić, Cn w innym znaczeniu s.v. wracam kupno, Linde XVII w. s.v. przyrzucić w innym znaczeniu.

Znaczenia

1. Wywołany, spowodowany rzuceniem uroku
2. [Udzielony jako dodatek]

1. Wywołany, spowodowany rzuceniem uroku [z czego]: Contagio aspectus, Przirzucona chorobá z poyźrzenia. Mącz 440b.

2. [Udzielony jako dodatek [komu]: A ono Dawid zeznawa/ Iże nie widział ſpráwiedliwego opuſzcżonego od Bogá/ áni dziatek iego żebrzących chlebá. Y Kryſtus Pan toż obiecuie/ gdzie mowi: Pirwey ſzukaycie kroleſtwá Bożego y ſpráwiedliwośći iego/ á wſzytko wam będeie [!] przyrzucono. GilPos 121.]

Cf PRZYRZUCIĆ