Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: PRZYRZYKANIE

Następne hasło: [PRZYRZYNANIE] »

PRZYRZYNAĆ (3) vb impf

Fleksja

indicativus
praes
	sg
1	przyrzynåm
3	przyrzynå

imperativus
	sg
2	przyrzynåj

praes [1 sg przyrzynåm.] ◊ 3 sg przyrzynå (1). ◊ imp 2 sg przyrzynåj (1). ◊ part praes act przyrzynając (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVIII w.

Znaczenia

I. Transit. Ucinając skracać (1)
II. Intransit. Robić aluzje (2)

I. Transit. Ucinając skracać; abscindere, amputare, intondere, secare Cn [co] (1): Luxurio, et Luxurior, Zbytków pátrzę/ ná roſpuſty y ſwą wolą vdałem ſie. Dicitur etiam de arboribus et segetibus, Cacumina virgarum ne luxurientur demutilato. [...] Wierzchołki różdżek áby ſie nie śiliły przirzinay. Mącz 201d; [Przyrzinam/ Praescindo. Item, Alludo. Volck Vvv4].

II. Intransit. Robić aluzje; alludere Mącz (2): Proverbialis est locutio, Alludens varie et copiose, Rozmáyicie przirzináyąc. Mącz 199a; [Volck Vvv4 cf znacz. 1.].

Szereg: »przyrzynać albo natuchać« (1): Alludit ad dictum Catonis Frons occipitio prior, Przirzina álbo nátucha/ álbo prziwodźi przirácza/ ciągnie ku tym słowóm/ Czoło yeſt pierwe niżli tył. Mącz 199a.

Synonimy: przycinać, II. natuchać, przymawiać.

Formacje współrdzenne cf RZEZAĆ.

Cf [PRZYRZYNANIE], [PRZYRZYNANY]