[zaloguj się]
[pdf]

PRZYSZLACHCIĆ (2) vb pf

przyszlachcić (2), [przyślachcić].

a jasne.

Fleksja
praet
sg pl
3 n przyślachciło subst przyszlachciły
imperativus
sg
3 niechåj,

[fut 3 pl przyślachcą.] ◊ praet [3 sg n przyślachciło.] ◊ 3 pl subst przyszlachciły (1). ◊ imp 3 sg niechåj, [niech] przyszlachci (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI (dwa z niżej notowanych przykładów) – XVII w.

Uświetnić, dodać znaczenia; upiększyć [kogo, co] (2):

przyszlachcić czym (1): Ráczéy/ y łóżnicę tym [tj. nieużywaną bronią] niechay obiie/ A móy koſćiół [tj. świątynię Marsa] przyſzláchći łupy ſkrwáwionémi KochFr 46; [Miłośierdzie ſámo pogánom pány záleczáło [...]/ to Antoniego przezwiſkiem Pius to ieſt dobry á lutośćiwy przyśláchćiło. LorichKosz 137 (Linde), 12v (Linde)].

[W porównaniu: Bez pochyby tedy/ wſſzytcy przełożeni pánowie/ náuką ieſli ią mieć będą/ iáko nakoſztownieyſſym vbiorem/ národy y maięthność ſwą przyſláchtzą LorichKosz 12v (Linde).]

Zwrot: »przyszlachcić ozdobnie« (1): którą [żonę] iáko trzebá/ Przyſzláchćiły ozdobnie/ iéy życzliwé niebá OstrEpit A2v.
[Szereg: »przyślachcić i ochędożyć«: niechay Boże oycze moy proſſeczyę [!]/ ſyn twoy P. Chriſtus będzie na weſelu moim/ niech prziſlachczy y ochendoſſy niedoſtatek moy NowModl 131v.]

Formacje współrdzenne cf 2. ŚLACHCIĆ.

Cf PRZYSZLACHCIONY, [PRZYŚLACHCENIE]

KO