[zaloguj się]
[pdf]

PRZYWORA (3) sb f

o oraz a prawdopodobnie jasne (tak w przewora).

Fleksja
sg pl
N przywora
G przywory przyw(o)r
A przyworę
L przyworze

sg N przywora (1). ◊ [G przywory.] ◊ A przyworę (1). ◊ L przyworze (1). ◊ [pl G przyw(o)r.]

Sł stp, Cn brak, Linde XVI (dwa z niżej notowanych przykładów) – XVII w.

Miejsce ogrodzone dla zwierzęcia w stajni, może też drąg służący do przywiązywania koni; longurius Calep, Cn (3): Longurius – Prziwora, item, Przeczni drąg, zerdz. Calep 612b; Naręcżny ſię też ſkurcżył iż śierz [lege: sierzć] ná nim wſtáłá/ [...] Trze grzywę o przyworę CzahTr L2v; [Uwiązał swego konika u płota, Bo w stajniej próżnej nie było przywory Otwin(?)Erot 113; Stajnia na lewą stronę od bramy [...], w której jest przywor na postawienie koni 30 LustrPom 195; LustrWpol I 6].
Przen (1):
Wyrażenie: »przywora małżeństwa« (1): Gdyż tedy wyelka á oſobliwa to yeſt łáſká od miłego Bogá á ſtworzycyelá náſſego/ gdy małżonkowye w ſtadle á w przyworze małżeńſtwá ſwego dzyatki máyą myeć GliczKsiąż C7.

Synonimy: drąg, żerdź.

Cf PRZEWORA

MC