![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.55d5b47a78d5.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[Słownik Polszczyzny XVI wieku]](/static/img/spxvi-logo.9e6c364a84ff.png){kind=logo}
![[Szukaj]](/static/img/icons/magnifier-left.03d386f15d93.png){kind=icon}
| « Poprzednie hasło: PRZYZNAMIENUJĄCY | Następne hasło: PRZYZNANIE » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.783deef3e87f.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
PRZYZNAN (1) part praet pass pf
W formie niezłożonej a pochylone, w formie złożonej a jasne.
Fleksja
| sg | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| f | N | n | N | przyznåno | |
| A | przyznaną | A | |||
sg [f A przyznaną.] ◊ n N (praed) przyznåno.
Sł stp, Cn, Linde brak.
Znaczenia
Uznany za prawdziwy:
[Zwrot: »za przyznaną mieć [że]«: Bo iáko to iuż zá przyznáną mamy, że calor naturalis wszytko w ćiele kiedy w sobie sam á miárny, spráwuie, ták gdzie zepsowány, á z miáry wypárty będźie, nic dobrégo vczynić nie vmié. OczkoPrzymiot 310.]
Wyrażenie: »za rzecz prawdziwą przyznan«: A co mowiſz iż o tym niemáſz roſkazánia Bożego: tedy to/ iáko może być zá rzecż prawdźiwą przyznano: ták też záś ludźiom tákowym ktorzyby to vpornie twierdźieli/ może być omyłká przycżytána. CzechRozm 191v.
Cf PRZYZNAĆ
LWil