[zaloguj się]
[pdf]

[PUNKTOWAĆ vb impf

o jasne.

Fleksja
praet
pl
3 m pers punktowali
imperativus
sg
2 punktuj

praet 3 pl m pers punktowali. ◊ imp 2 sg punktuj.

Sł stp brak, Cn notuje, Linde bez cytatu.

Dzielić na cząstki tekstowe stawiając znaki interpunkcyjne; interpungere Cn [punctare Łac śr]: Co ty goro wielka przed Zerubáwelem? rowniną (będzieſz). (marg) Albo ták punktuy. Co ty goro wielka? przed Zerubawelem rowniną (będzieſz). (–) BudBib Zach 4/7.
Zwrot: »tekst punktować«: Ale tu ná tym mieyſcu ſtrzédz ſye máią Kátolicy punktowánia Aryáńſkiégo/ któré Auguſtin S. pokazuie/ iáko ſtárzy Aryáni ten text punktowáli. Ná początku było ſłowo. Tu punkt piérwſzy. A ſłowo było v Bogá. wtóry punkt. A Bóg był. Tu trzeći punkt kłádli. A czwarty poczynáli: Słowo to było ná początku v Bogá. BiałPos 86.

Cf [PUNKTOWANIE], PUNKTOWANY]

MP